prezydent – Niepoprawne Radio PL

Ładunek wybuchowy prezydenta

Katarzyna — Tue, 02 Dec 2014 15:31:16 +0000

PiS podkłada ładunek wybuchowy pod demokrację – tak zareagował Prezydent Najjaśniejszej na ujawnienie masowych w skali całego kraju fałszerstw wyborczych.

Szanowny prezydencie, ładunek pod demokrację podłożył pan i pana partia wraz z koalicjantem, a nie opozycja, która ma niezbywalne prawo i obowiązek patrzeć na ręce władzy. To doprawdy „czyste odmęty szaleństwa”, gdy prezydent próbuje zrzucić winę za brak demokracji w państwie na tych, którzy jej się domagają. Tyle mam do powiedzenia w tej sprawie panu prezydentowi jedynie słusznej partii.

Można by, oczywiście, polemizować z Bronisławem Komorowskim i udowadniać, że jednak nie ma racji, gdyby nie fakt, że zarzut jego nie mieści się w logice zdrowego rozsądku. Jak można podkładać ładunek wybuchowy pod coś, czego nie ma?! A nie ma demokracji w III RP i być może wcale jej nie było, choć Polakom wydawało się, że jest i dlatego nie zważając na manipulacje, gry przedwyborcze szli do urn z nadzieją, że od ich głosu zależy los Polski, polskiej demokracji, ich dobrobyt, ich prawo do budowania Ojczyzny takiej, jaką sobie wymarzyli.

Z moich doświadczeń i obserwacji jasno wynika, że nie sfałszowano wyborów na pewno 4 czerwca 1989 r. i wynik, który tak przeraził magdalenkowy układ, był prawdziwy, mimo że wybory nie były demokratyczne lecz kontraktowe.
Wytarto sobie więc partyjne tyłki wynikami wyborów, prawem stanowionym i zarządzono dogrywkę, i to był już prawie koniec marzeń o demokracji.
Demokratyczne były I wybory samorządowe, które wywołały prawdziwy popłoch w establishmencie nomenklaturowym.
Potem już było z górki. Nie było zaskoczenia i tylko nazwy urzędów pozostały dziś po szumnie ogłoszonej demokratyzacji polskiego państwa.
Zamiast naczelników mamy wójtów, burmistrzów, prezydentów, zamiast rad narodowych są gminne rady i zarządy.
Przez lata manipulując przy ustawie samorządowej uczyniono z samorządów atrapy do wykonywania zadań piarowskich miłościwie panującej nam władzy.
Pieniądz, dotacje, fundusze celowe, pozwoliły na bardzo sprawne domknięcie układów. Jedni w nich tkwią od „reformy” Balcerowicza, inni weszli w nie później, ale zawsze był i jest to układ, który niepokornych wysadza na aut.
Jakie mają Polacy szanse na rozerwanie tych układów, skoro podzielono nas na tych, co mają wejścia i tych, co muszą zadowolić się ochłapami z pańskiego stołu?

Wiem. Uprościłam obraz z konieczności, ale nawet jeśli znający temat wprowadziliby do niego znaczące korekty, to i tak nie zmieni to faktu, że nie ma w Polsce demokracji, jest jedynie jej fasada, a rządzi oligarchia powiązana ze służbami specjalnymi i wymiarem sprawiedliwości. Jej to służą wybrańcy wyborów, które udają demokrację.
Wybory samorządowe 2014 jedynie ujawniły to, co wielu z nas widziało od dawna. System manipulacji i fałszerstw wyborczych przestał być szeptaną tajemnicą, której udowodnić nie było sposobu, bo za każdym razem słyszeliśmy: Doszło do nieprawidłowości, ale nie miało to wpływu na wynik wyborów.

Prof. Andrzej Nowak nie ma złudzeń. Ostatnie wybory nazywa największą klęską demokracji od 1947.

Skoro koalicja PO–PSL nie może już z nikim przegrać, ani nikogo (nawet SLD) dokooptować, bo alternatywą jest „podpalenie Polski”, to oznacza to koniec demokracji. Oznacza, że rządzący mają teraz już prawo do każdego, coraz bardziej zuchwałego nadużycia swej władzy, do każdego kłamstwa – bo przecież nikt ich nie może zastąpić.

Buńczuczny atak prezydenta na PiS zdaje się potwierdzać tę diagnozę. Ośmielę się jednak być nieco innego zdania.

Szacowny Panie Profesorze,
z którego opinią liczę się jak z żadną, jest znacznie gorzej; nie może być klęski tego czego nie ma już od dawna.
Nam dziś potrzeba jak wody do życia klarownych wykładów wiarygodnych i skutecznych nauczycieli, między innymi Pana, Panie Profesorze, by na nowo powiedzieli Polakom, czym jest demokracja i czym w niej są uczciwe, demokratyczne wybory.
Być może będzie to syzyfowa praca, ale zrezygnować z niej nie wolno.

Potrzeba polityków, którzy poprowadzą naród do prawdziwych urn wyborczych, a nie koszy na śmieci. Czy będą to politycy PiS, czy wyciągną wnioski i zabiorą się do pracy a nie tylko kampanii wyborczej?

Może sobie prezydent jedynie słusznej partii wymachiwać epitetami, niczego one nie zmienią, bo walka o prawdziwą demokrację dopiero może się zacząć, jeśli Polakom jeszcze raz będzie się chciało, jeśli uwierzą, że nie mają wyboru, że tak trzeba mimo odmętów szaleństwa obecnej władzy i zapowiedzi Donalda Tuska w nowym wcieleniu Prezydenta Europy, że Polska będzie musiała zrezygnować „z części swoich interesów”. Polska nie ma już z czego rezygnować.

Napisał Pan, Profesorze:

Potrzebny jest wielki wysiłek (…) byśmy z tej równi pochyłej jeszcze zeszli. Ostatnia szansa: przyszłoroczne wybory na prezydenta i do parlamentu. Potem już będzie wszystko jasne. Albo… ciemne?

Tu pełna zgoda; albo zrozumiemy to, albo w ostatnich wyborach wybierzemy jedynie tego, który zgasi światło.
A jeśli już ładunek to nie pod demokrację, bo jej wciąż nie ma, a pod fasady, za którymi chowa się prezydent i rządzący Polską za pomocą fałszowanych wyborów.

foto: http://jacekgalka.pl/category/kutno/

Sakrament pojednania w służbie władzy?

Katarzyna — Wed, 28 May 2014 01:01:39 +0000

Po co komu prawda i Dekalog? – pytają niektórzy.

Życie nie jest bajką, tylko na westernach dobry wjeżdża na białym koniu, a bandzior na zakończenie filmu spada martwy z czarnego konia. I wszyscy biją brawo zapijając wyrzuty sumienia kuflem piwa.

Tu i teraz trzeba dobrze głową, a nierzadko i tyłkiem kręcić, by wyjść na swoje. Reszta to szkodliwe marzycielstwo – mawiają, gdy już mają dobrze w czubie.

Klepią poufale szefa po ramieniu i szepcą do ucha donos na kolegę, by zająć jego miejsce. Za plecami rysują mu kółko na skroni, że niby taki naiwny idiota i nie wie, że życie to walka, jak kraść to milion, a nie batonika.

Bywają jednak sytuacje, w których jasno, jeśli jesteś człowiekiem honoru, musisz się określić.

Jeśli mówisz, że walczyłeś o prawdę, o prawo do wolności i godnego życia, to albo tak żyj, jak głosisz, albo milcz w zaciszu swej prywatności uważając historię za przeszłość, do której nie warto wracać.

Inaczej jesteś szubrawcem, który dla władzy, koniunktury sprzedaje siebie i swój naród, deprawuje młodzież i szarga pamięć tych, którzy oddali swoje życie w walce o wolność.

Ostre słowa? To powiem to weselej, pośmiejemy się razem.

Pewien facet obiecał narodowi fetę 4 czerwca z okazji 25 rocznicy obalenia komuny. Uroczystość będzie wielka, zaproszono nawet prezydenta USA. Ufundowano równie wielką nagrodę. Będzie hucznie i patriotycznie.

I ten sam facet ogłasza narodowi, że osobiście weźmie udział w pogrzebie sowieckiego agenta, komunistycznego aparatczyka, renegata.

I ten sam facet będzie 4 czerwca wygłaszał płomienną mowę na cześć zwycięstwa i obalenia komuny.

Ten sam facet zapewne jesienią, jeśli się nie wykręci od tego przykrego dla niego obowiązku, weźmie udział w uroczystym pochówku pomordowanych i wyrzuconych na cmentarny śmietnik ofiar kremlowskich mocodawców komunistycznego bandziora, którego nawet TK III RP uznał pośrednio za przestępcę kierującego nielegalnym związkiem zbrojnym.

Czy to nie jest śmieszne, czy nie można turlać się ze śmiechu, że „Wolski” będzie miał pogrzeb z honorami i spocznie obok polskich patriotów? Śmiejmy się do rozpuku. Władza zafundowała nam prawdziwą „zabawę” na miarę III RP.

Najtrafniejszym, podsumowaniem tej farsy, poniżającej naród, jest komentarz:

Przyznam, że byłbym zawiedziony, gdyby lokator Belwederu nie uczestniczył w pogrzebie WJ. Każdy przecież powinien być na swoim miejscu.

To prawda. Mieszkaniec Belwederu niczym nie zaskoczył. Gdyby zrobił inaczej, to dopiero byłoby zaskoczenie.

Jeśli ma ktoś wątpliwości, to niech obejrzy relację z pobytu mieszkańca Belwederu w Smoleńsku. https://www.youtube.com/watch?v=zLuLo2oAoGw (przytoczony komentarz jak i link do filmu zamieścił na Twitterze Aleksander Ścios). Nie pozostawia on złudzeń, wszystko jest w normie i niczemu już dziś dziwić się nie można. To jest właśnie prezydent III RP.

O szacunku do polskiego munduru opowiada nam też premier.

Ot, znowu robi się i „śmiesznie, i wesoło”, bo jak tu się gorzko nie śmiać, kiedy ten mundur nicowany jedynie na lewą stronę i z Polską nie ma nic wspólnego.

To mundur wojska ślubującego wierność PZPR i Związkowi Sowieckiemu.

To mundur, który hańbił Polaka, bo wysyłano go w tym mundurze do mordowania swoich rodaków i pacyfikowania Czechów.

Mundur Polski został zakopany głęboko w dołach śmierci Katynia i wszystkich katowni NKWD i UB. I teraz orędownik bezczeszczenia honoru polskiego munduru spocznie obok ofiar komunistycznego terroru, a premier podobno wolnej Polski baja nam o honorze polskiego munduru na grzbiecie przestępcy.

Prezydent i premier III RP – obaj historycy, powołujący się na kombatancką przeszłość walki z komuną, nie wiedzą, kto nosił polski mundur, a kto go plamił swoją służbą? Kto nigdy nie miał do niego prawa i dawno powinien być osądzony i zdegradowany za zdradę ojczyzny?

Nic prostszego było dowiedzieć się, jak się degraduje. Wystarczyło zasięgnąć języka u tych, których z taką pasją degradował Jaruzelski. A było ich setki, długa lista przyjaciół; towarzyszy broni, których pozbawiał stopni za pochodzenie i nie dość komunistyczny kręgosłup. Uwielbiał wykańczać swoich, to tak komunistyczna słabość od czasów Lenina, którą przejęli następcy.

Naprawdę zrobiło się „wesoło” w naszej Ojczyźnie w rocznicę obalenia komuny. Mamy prawdziwie wolny kraj i mamy co świętować 4 czerwca.

Prawo, Dekalog dla prostaczków, świat polityki kieruje się skutecznością a nie moralnością – to obiegowe truizmy.

Nie będę więcej ich przytaczać, wszyscy znają. Jedni kiwają głową; takie jest życie, inni udają, że wszystko jest w porządku, a jeszcze innych po prostu szlag trafia, mówią – dość! – próbują, mimo wszystko, iść pod prąd i udowadniać, że żyć można godnie i uczciwie.

Na szczęście znam takich wielu. Nie jest prawdą, że wszyscy biorą, wszyscy kradną i wszyscy mają gdzieś ojczyznę i ją zdradzają.

Każdy sądzi według siebie i jak pisał narodowy wieszcz; takie widzisz świata koło, jakie tępymi zakreślasz oczy. Chyba, że wzlecisz nad poziomy i poczujesz smak wolności.

Zwykły człowiek mimo trudności, wie, co to przyzwoitość, honor, lojalność, miłość, Dekalog. Jeśli nawet nie udaje się mu tak żyć, to marzy o tym i konfabuluje historie, które czynią go w oczach innych lepszym niż jest w istocie.

Zwykły człowiek oczekuje od ludzi, którym ufa, że będą tak żyli, jak głoszą.

W najczarniejszych czasach komuny, ufaliśmy naszym duszpasterzom i naszemu Prymasowi.

To w Kościele odnajdywaliśmy wolność, pocieszenie i pomoc, gdy nas prześladowano, pozbawiano pracy, internowano, zamykano w więzieniach, przeganiano przez ścieżki zdrowia. To w kościele czuliśmy się wolni.

Dziś już tak nie jest. Dla niektórych hierarchów ważniejsza jest władza i dotacje na budowę kościoła niż prawda i moralność.

To problem, który bardziej boli i bulwersuje niż żenująca maskarada z pogrzebem Jaruzelskiego. Trudno oczekiwać prawdy i moralności od władz III RP, ale chciałoby się jej od swoich duszpasterzy.

Sakrament pojednania w służbie władzy?

Na wszelki wypadek, by nie dziwiono się pogrzebowej celebracji, odtrąbiono we wszystkich mediach, że Jaruzelski pojednał się z Bogiem. Szkoda, że spowiednik za pokutę nie zadał mu przyznania się przed Polakami do zbrodni, jakie popełnił wobec Polski i Polaków. Może wtedy byłoby nam łatwiej przyjąć propagandową opowieść o pojednaniu się Jaruzelskiego z Bogiem?

Jakie to pojednanie, kiedy do końca stan wojenny uznawał za ratunek dla Polski, choć już nawet wróble na dachu ćwierkały, że była to zdrada sowieckiego agenta.

A może przed śmiercią przeprosił rodziny ofiar Wybrzeża? Może przeprosił bliskich ofiar pacyfikacji kopalni Wujek?

Wielokrotnie był w szpitalu i miał czas na prawdziwe pojednanie. Nie zrobił tego, więc o jakim pojednaniu z Bogiem trąbią media?

Czy pomyślał prymas, pouczający naród, że nikt nie ma prawa osądzać życia Jaruzelskiego, bo on już na sądzie Bożym, co czują rodziny ofiar? To tak jakby powiedzieć, że nikt nie ma prawa osądzać katów strzelających do polskich oficerów w Katyniu, bo umarli.

Nie wiem czy Jaruzelski osobiście strzelał, ale wiem na pewno, że wydawał rozkazy strzelania. I tylko szantażem i wymachiwaniem teczkami udało mu się uciec od osądzenia. Dokumenty IPN nie pozostawiają wątpliwości.

Czy zastanawiał się ktokolwiek z hierarchów, jaką hipokryzją i obłudą takie szumne uroczystości kościelne trącą i jak bardzo rozmazują granice między katem a ofiarą, dobrem a złem, prawdziwą pobożnością a nic nie znaczącym rytuałem? Jak bardzo dają argumenty wrogom Kościoła?

Jeśli jeszcze nie dotarło do niektórych hierarchów, jak bardzo gorszą swoim postępowaniem, to niech wreszcie posłuchają, co mówi się o cerkwi moskiewskiej.

Jak mamy wychować swoje dzieci do miłości Ojczyzny i Kościoła, kiedy z udziałem najwyższych władz państwa i Kościoła trwa w najlepsze zamazywanie prawdy, kto jest zdrajcą, katem, a kto ofiarą?

Jeśli Jaruzelski zasługuje na honory i grób na polskim cmentarzu wojskowym, to gdzie pochowamy szczątki bohaterów z Łączki?

Prawda jest po to, by uczyła odróżniać dobro od zła. Nie nauczy jej nikt, kto co innego mówi, a inaczej postępuje. Dotyczy to wszystkich, nie tylko prostaczków, również generałów, prezydentów i premierów, a już na pewno duszpasterzy.

Warto też pamiętać o lekcjach płynących z historii. Tylko do czasu jest śmiesznie i wesoło, gdy skrzywdzeni płaczą. Można złamać protesty, można je zignorować, można przejąć media, przekupić dziennikarzy, obłaskawić dotacjami hierarchów kościelnych, ale nie da się zagłuszyć prawdy. Przychodzi czas, kiedy trzeba zdać sprawę ze swoich czynów.

_____________________________________
Możesz też posłuchać. Audycja 532 (czwartkowa)