W najbliższej, niedzielnej audycji zaprezentujemy materiały dźwiękowe dotyczące tej wyjątkowej pozycji, a dziś zapraszamy do zapoznania się z informacjami wydawcy i wprowadzeniem do książki.

Tytuł:Święty Ojciec Pio
Autor:Giovanni Siena
Wydawca:Wydawnictwo AA, Kraków 2012 r.
Dane techniczne:format: 205×145, s. 328, oprawa miękka
ISBN:978-83-62927-79-1
Cena detaliczna:Cena detaliczna 29,90 zł
Dostępna: Książka dostępna w dobrych księgarniach, oraz na www.religijna.pl

Informacja o książce:
Dziennik naocznego świadka świętości Ojca Pio – po raz pierwszy opublikowany po polsku!

Unikalne i niepowtarzalne świadectwo o życiu, cudach i śmierci świętego Ojca Pio, złożone przez człowieka, który stał u jego boku przez kilkadziesiąt lat. Autor szczegółowo relacjonuje też ostatnie godziny doczesnego życia Ojca Pio.
Książkę wzbogacono o nigdy wcześniej niepublikowane fotografie św. Ojca Pio, pochodzące z prywatnego archiwum Autora.

o. Marciano Morra OFMCap, Sekretarz Generalny Grup Modlitwy Ojca Pio

Ta wyjątkowa historia Giovanniego jest prawdopodobnie jedyną tak niezwykłą historią osoby z najbliższego otoczenia Ojca Pio. Czytając poniższy tekst słowo po słowie zadawałem sobie pytanie: ‘Dlaczego nie opublikował tego wcześniej? Oszczędziłby mi tak wiele czasu.’ Dziennikarski styl tekstu współgra z niepodważalną wiernością historyczną w przekazie dotychczas nieznanych wydarzeń z życia Ojca Pio i jego otoczenia w San Giovanni Rotondo.

Ta książka nie jest kolejną z wielu podobnych publikacji powtarzających rzeczy już opisane. Poza przekazem o nieznanych dotąd faktach, niesie ze sobą najważniejsze przesłanie Ojca Pio, który miłość do bliźnich uczynił programem swojego życia.

Informacja o autorze:
Giovanni Siena poznał Ojca Pio w latach dwudziestych XX wieku i pozostał przy nim, aż do śmierci Świętego w roku 1968.
Zawsze stał przy jego boku i był jednym z pierwszych ludzi pracujących w Casa Sollievo della Sofferenza – Dom Ulgi w Cierpieniu, szpitalu założonym przez Ojca Pio.

Wprowadzenie
Poniższy tekst nie jest biografią, a jedynie świadectwem udziału w Męce Pana człowieka „naznaczonego stygmatami Naszego Zbawiciela”, jak określił go papież Paweł VI ( 21 lutego 1971 roku).
Poniższe strony zawierają notatki, które zapisywałem w czasie, kiedy miałem zaszczyt żyć w bliskości Ojca Pio. Tu i ówdzie czytelnik znajdzie zaznaczone podobieństwo między Naśladowcą (Ojcem Pio) a Wzorem (Chrystusem). Nie miałem zamiaru przez to porównanie „deifikować” osoby i dzieła Ojca Pio, lecz czułem się zmuszony zwrócić uwagę na przemilczane, źle zrozumiane i mało znane aspekty jego osobowości, umieszczając je w historycznych realiach jego czasów. Chciałem oprzeć się pokusie ukazania go w sposób jednowymiarowy, czyniący go fenomenem odizolowanym i oderwanym od rzeczywistości, swego rodzaju średniowiecznym reliktem, spektakularnym i sensacyjnym zjawiskiem.
Słowa te, skierowane do szczególnego rodzaju czytelników – przyjaciół i duchowych braci – zostały napisane w specjalnych okolicznościach i niezwykłym stanie ducha. Początkowo zamierzałem wydrukować je na powielaczu, nie licząc na nic więcej. Jednak, nie wiadomo jakim trafem, znalazły się w rękach życzliwych Wydawców, którzy zdecydowali się wydać je drukiem: malgr? ses fautes1.
Nie szukajcie tu bohaterów. Bohater jest tylko jeden. Otaczające go postaci to jedynie statyści. Jeśli znajdziecie tu jeszcze jakiegoś bohatera, to będzie nim najwyżej autor.
Mimo mojego wieku wciąż jestem tym samym chłopcem, niecierpliwie oczekującym października, ponieważ w tym miesiącu w moim ogrodzie zjawia się rudzik. Modlę się, żeby Pan ochronił go przed kotami. Mimo panującego chłodu cicho powtarzam wystudiowane słowa, abundantia et teneritate cordis2, przypominając tym trochę Ojca, który rozrzewniał się z byle powodu.
Pewnej nocy zaczął padać śnieg, lecz ja nie zwróciłem na to uwagi. Rankiem poszedłem na chór, gdzie siedział Ojciec Pio. Gdy tylko mnie zobaczył wstał i zapytał: „Widziałeś?”
– Co takiego?
– Śnieg.
Otworzyłem okno: „Patrz jaki piękny! Jestem taki szczęśliwy!”
–Dlaczego? – spytałem.
– Ponieważ duszę wypełnia mi radość!

Dlaczego robiłem te zapiski o Ojcu Pio? Ponieważ sam polecił mi je spisywać. „Musisz je zaprzęgnąć do pracy! Zrozumiałeś?” – powiedział mi pod koniec jednej spowiedzi wymachując piórem, które wyciągnął z kieszeni mojej koszuli. Mimo iż upłynęło ponad pół wieku, nie zapominam o tym jego poleceniu i kontynuuję zapisywanie kolejnych stron, aby zostawić moim dzieciom pamięć o moich z nim spotkaniach oraz jego ojcowskiej opiece nad naszą rodziną. Przeglądałem te zapiski wzbogacając je o wydarzenia, informacje i dokumenty, które udało mi się zdobyć po śmierci ojca Pio i które stały się integralną częścią tej książki.
Na początku lat pięćdziesiątych miał miejsce jeszcze jeden epizod, który wciąż pozostaje żywy w mojej pamięci. Byłem w zakrystii starego kościoła, tuż po zakończeniu liturgii nieszporów. Ojciec Pio, jak zawsze, zdjął szaty liturgiczne i oddał się długiej modlitwie dziękczynnej. Stałem z innymi mężczyznami (wówczas jeszcze obowiązywał tam zakaz wstępu dla kobiet), chcąc pozdrowić go i życzyć mu dobrej nocy. Nagle wstał, umył dłonie w naczyniu z wodą, a dwa rzędy mężczyzn podeszło ucałować jego naznaczone stygmatami dłonie. Przeszedł powoli krótki odcinek do drzwi prowadzących za klauzurę, po czym zatrzymał się i odwrócił w naszą stronę. Byliśmy zaskoczeni tym niezwykłym zachowaniem. Byłem zszokowany, gdy doszło do mnie, że Ojciec kieruje się w moją stronę. Podszedł i stając na palcach dmuchnął mi w twarz nie mówiąc ani słowa. Potem obrócił się i opuścił zakrystię. Wszyscy patrzyli na mnie zdziwieni, podczas gdy przez moją głowę przelatywało tysiące myśli. Co chciał przez to wyrazić? Co znaczył ten gest? Jedna rzecz jest pewna, w tym momencie uświadomiłem sobie, że jestem od niego dużo wyższy, choć w moich oczach zawsze był gigantem.

Podobnie zadziwił mnie, gdy podczas niekończącej się spowiedzi pozwolił sobie na zwierzenia i osobiste przemyślenia. „Pozwól mi odetchnąć”, powiedział, zbliżając się do z mnie krzesłem, kiedy klęczałem na schodku oczekując rozgrzeszenia. Byłem zakłopotany, ponieważ już dawno wykorzystałem przynależny mi czas, nie wiedziałem więc czy wstać, czy czekać na błogosławieństwo. Przysunął się z krzesłem i wbijając swoje kolano w moją nogę, zatrzymał się w tej pozycji na kilka sekund, jak gdyby chciał przekazać mi swoją energię. Odszedłem z konfesjonału zaskoczony, ale szczęśliwy z otrzymanego daru – uczucie dobra i pokoju obecne było w całym moim ciele.
1 Mimo wszystkich jego wad (red.).

2 Płynące z obfitości i łagodności serca (red.).

Niepoprawne Radio PL objęło tę pozycję patronatem medialnym. Jednocześnie informujemy, że w najbliższej audycji (niedziela, 01.04, godz.19:00) będą mogli Państwo zapoznać się na naszej antenie z prezentacją książki oraz wysłuchać jej obszernego fragmentu w formie audiobooka. Gorąco zapraszamy!

A teraz, na zaostrzenie apetytu, prezentujemy informację wydawcy i garść recenzji:

Czy upadek komunizmu pod koniec lat osiemdziesiątych XX wieku był Bożym planem? Czy dlatego w jednym czasie w sferze publicznej pojawiły się takie postacie jak Jan Paweł II, Ronald Reagan i wielu innych, którzy mieli pewność, że Bóg chce zrobić coś szczególnego właśnie w tamtym momencie i za sprawą tych ludzi? Cechowała ich zdolność proroków z Biblii – poprawnie odczytywali wydarzenia im współczesne. Sądzę, że warto to podkreślić: Jan Paweł II i Ronald Reagan wiedzieli, że tylko Bóg może coś zmienić. Zmiany były jednym z najbardziej widocznych znaków ingerencji Boga w historię w naszych czasach. Bardzo mi zależało, by spojrzeć właśnie na to wszystko przez ten pryzmat – mówi Autor.

Autor biorąc pod uwagę cały kontekst społeczno-polityczny tamtych wydarzeń opisuje rolę jaką odegrali niektórzy politycy administracji Reagana, opozycjoniści podziemnej “Solidarności”, chrześcijańscy misjonarze i duchowni, a także niektórzy przedstawiciele Watykanu. Do pokojowego zakończenia Zimnej Wojny doszło również dlatego, twierdzi autor, iż powstała sprzyjająca ku temu duchowa atmosfera w Europie. Był to także efekt działalności klku ruchów chrześcijańskich. Między innymio: Wspólnoty Taizé brata Rogera Schultza, Ruchu Światło-Życie ks. Franciszka Blachnickiego, Ruchu Lauzanne’a dr Billego Grahama i Odnowy w Duchu Swietym siostry Kim Kollins. Dzięki ich działalności setki tysięcy młodych w Polsce i Europie Wschodniej odnalazło sens i cel w życiu (odnalazło, jak to ujął jeden z misjonarzy, “pokój z Bogiem”). Rolę jaką te ruchy odegrały w procesie zmian mających miejsce pod koniec lat 1990. podkreślał także Jego Swiatobliwość Jan Paweł II.

W ”Armii Boga kontra Imperium Zła” autor ukazuje empatię Jana Pawła II w stosunku do żydów, która wyraża się m.in. w zdecydowanym, bezprecedensowym w historii kościoła, potępieniu antysemityzmu. Autor wyjaśnia kwestię wyjątkowości miasta Jerozolimy. I przypomina o tym, że gdy większość polityków zachodnich wahała się jak postąpić względem reżimu Jaruzelskiego, który narzucił Polakom stan wojenny, ówczesny minister spraw zagraniczych Izraela Icchak Szamir udzielił zdecydowanego poparcia Solidarności w swoim przemówieniu na forum Knessetu w 1982 r.

Autor książki “Armia Boga kontra Imperium Zła” przeprowadził kilkadziesiąt wywiadów z najważniejszymi bohaterami wydarzeń opisanych na jej kartach , od sędziego Williama Clarka i innych współpracowników Ronalda Reagana, przez ludzi „Solidarności” jak śp. Anna Walentynowicz, dysydentów rosyjskich jak Oleg Kaługin i Oleg Gordijewski, po współpracowników Jana Pawła II jak śp.bp Paweł Hnilica czy śp. kard. Andrzej Deskur. Dotarł do nieznanych wcześniej dokumentów oraz wykorzystał bogatą literaturę tematu.

Autor na potrzeby swojej książki przeprowadził kilkadziesiąt wywiadów z najważniejszymi bohaterami tamtych wydarzeń, od sędziego Williama Clarka i innych współpracowników Ronalda Reagana, przez ludzi „Solidarności” jak śp. Anna Walentynowicz i dysydentów rosyjskich jak Oleg Kaługin i Oleg Gordiejewski, po współpracowników Jana Pawła II jak bp Paweł Hnilica, śp. kard. Andrzej Deskur. Dotarł do nieznanych wcześniej dokumentów oraz wykorzystał bogatą literaturę tematu.

Monumentalna praca. Przez wiele lat będzie służyć jako źródło tematu.

dr Norman A. Bailey
współpracownik Ronalda Reagana

Autor jest doświadczonym dziennikarzem, który ma w dorobku jedne z najlepszych artykułów, esejów i wywiadów na temat zimnej wojny i upadku Imperium Zła. Teraz, nareszcie, zawarł swoje myśli w długo oczekiwanej i bardzo potrzebnej książce… Powinniśmy być wszyscy wdzięczni, że ją napisał.

dr Paul Kengor

politolog, historyk, eseista

Każdy, kto chce zrozumieć, jak funkcjonują mechanizmy społeczne, które otwierają drogę do wolności, musi przeczytać tę książkę.

Jeff Nyquist
sowietolog, dziennikarz

Wnikliwe studium kilkunastu niedostrzeganych przyczyn, które doprowadziły do upadku sowieckiego imperium, stanowi bezcenny wkład w zrozumienie historii zimnej wojny.

Norman Podhoretz
publicysta, długoletni redaktor naczelny „Commentary”

Tomasz Pompowski jest bardzo dobrze przygotowanym dziennikarzem, który przedstawia duchowe aspekty wojny przeciwko komunizmowi. (…) Polecam tę książkę każdemu, który chce trochę inaczej spojrzeć na historię ostatniej dekady zimnej wojny.

dr Murray D. Gow

pastor, teolog, wykładowca

Autor buduje niesamowitą opowieść, która jest dla nas również wyzwaniem.

Peter Schweizer

historyk, eseista, dziennikarz