Gaz-System: Koszt pływającego terminala LNG to około 4,5 mld zł

Gaz-System poinformował o kosztach budowy nowego pływającego terminala LNG wraz z niezbędną infrastrukturą, które wyniosą około 4,5 miliarda złotych. Inwestycja ta nie obejmuje zakupu samej jednostki pływającej, która będzie czarterowana przez 15 lat. Oznacza to, że koszty związane z użytkowaniem statku będą ponoszone na bieżąco w trakcie trwania umowy czarterowej. Za tę część przedsięwzięcia odpowiada armator japoński Mitsui, który pokryje wydatki związane z czarterem. Informacje te zostały ujawnione 31 maja 2025 roku i stanowią istotny krok w rozwoju polskiej infrastruktury gazowej, mającej na celu zwiększenie bezpieczeństwa energetycznego kraju.

Przedstawiciele Gaz-Systemu podkreślili, że inwestycja jest elementem szeroko zakrojonej strategii wspierającej dywersyfikację źródeł dostaw gazu do Polski. Szczegóły dotyczące zakresu prac, kosztów oraz modelu finansowania zostały przedstawione podczas oficjalnych komunikatów spółki, co pozwala lepiej zrozumieć mechanizmy stojące za realizacją tego ważnego projektu.

Koszt i zakres inwestycji w pływający terminal LNG

Koszt budowy pływającego terminala LNG wraz z całą niezbędną infrastrukturą Gaz-System oszacował na poziomie około 4,5 miliarda złotych. Należy zaznaczyć, że ta kwota nie obejmuje zakupu jednostki pływającej, która będzie podstawą działania terminala. Zamiast zakupu, Gaz-System zdecydował się na jej czarter na okres 15 lat.

Sławomir Hinc, przedstawiciel Gaz-Systemu, wyjaśnił, że koszty związane z jednostką pływającą będą ponoszone na bieżąco w trakcie trwania umowy czarterowej. Oznacza to, że spółka nie musi angażować jednorazowo znaczących środków na zakup statku, co wpływa na elastyczność finansową przedsięwzięcia. Jak podaje portal wnp.pl, za czarter jednostki odpowiedzialny jest japoński armator Mitsui, który pokryje wydatki związane z eksploatacją i utrzymaniem jednostki.

Model finansowania i rola armatora Mitsui

Wybór modelu finansowania opierającego się na czarterze jednostki pływającej zamiast jej zakupu to strategiczna decyzja Gaz-Systemu, pozwalająca na rozłożenie kosztów inwestycji w czasie. Takie rozwiązanie umożliwia spółce elastyczne zarządzanie wydatkami i minimalizuje konieczność angażowania wysokich nakładów kapitałowych na starcie.

Armator japoński Mitsui, będący właścicielem jednostki, odpowiada za pokrycie kosztów związanych z jej eksploatacją oraz czarterem. Dzięki temu Gaz-System nie musi samodzielnie zajmować się bezpośrednimi wydatkami i ryzykiem operacyjnym związanym z jednostką. Model ten został potwierdzony podczas oficjalnych komunikatów spółki 31 maja 2025 roku.

Jak wskazuje portal wnp.pl, taka forma finansowania jest korzystna dla Gaz-Systemu, ponieważ pozwala spółce skupić się na rozwoju infrastruktury i operacjach terminala, jednocześnie utrzymując stabilność finansową i elastyczność budżetową.

Znaczenie inwestycji dla polskiej infrastruktury gazowej

Budowa pływającego terminala LNG to przede wszystkim istotny krok w kierunku zwiększenia bezpieczeństwa energetycznego Polski. Terminal umożliwi dywersyfikację źródeł gazu, co jest szczególnie ważne w obliczu zmieniającej się sytuacji geopolitycznej i potrzeb związanych z uniezależnieniem się od tradycyjnych dostawców gazu.

Inwestycja ta wpisuje się w szerszą strategię Gaz-Systemu dotyczącą rozwoju infrastruktury LNG w kraju. Jak podaje portal wnp.pl, nowy terminal zwiększy możliwości importu gazu skroplonego do Polski, co pozwoli na bardziej elastyczne i bezpieczne zarządzanie dostawami surowca. W obliczu rosnących wyzwań globalnej polityki energetycznej i konieczności transformacji sektora paliwowego, terminal ten będzie odgrywał kluczową rolę w zapewnieniu stabilności i niezależności energetycznej kraju.

Inwestycja Gaz-Systemu to ważny krok w kierunku zwiększenia możliwości importu gazu do Polski oraz wzmocnienia i zróżnicowania krajowej infrastruktury energetycznej. Współpraca z japońskim armatorem Mitsui i zastosowanie modelu czarterowego pozwalają spółce realizować ten projekt w sposób ekonomiczny, co wpisuje się w długoterminową strategię rozwoju polskiego sektora energetycznego.